دریای نور

روايات نهي كننده عزاداري در منابع شيعه

در روايات شيعه به ظاهر رواياتي وجود دارد كه از نوحه سرايي جلوگيري كرده است كه مختصراً آنها را بيان مي كنيم.
1- امام باقر (عليه السلام) مي فرمايند: «شديدترين مرتبه جزع، عبارت است از فرياد همراه با واي كردن، مضروب ساختن صورت و سينه، كندن موي از پيشاني و هركس گريه كند و فرياد بزند، صبر و شكيبايي را رها كرده و در غير آن راه قرار گرفته است.»[1]
2- امام صادق(عليه السلام) مي فرمايند: «رسول خدا از فرياد كشيدن و داد كشيدن و نوحه سرايي كردن و بلكه از گوش دادن به آن در مصيبت ها منع كردند».[2]
3- پيامبر اكرم(صلوات الله عليه)مي فرمايند: «پس از مرگ من هرگز صورت نخراشيد، موي خود را پريشان نسازيد، داد و فرياد نكنيد و مجلسي كه همراه داد و فرياد است نداشته باشيد.»[3]
از ويژگي هاي برجسته مؤمنان آن است كه همواره در مصايب و سختي ها، صبر و شكيبايي داشته و از جزع و فزع سخنان بيهوده و دروغ پرهيز كنند. طبق آيه ذيل:
«الذين إذا اصابتهم مصيبة قالوا انا لله و انا اليه راجعون»[4]: آنان كه چون به حادثه سخت و ناگواري دچار شوند و گويند ما به فرمان خدا آمده و به سوي او رجوع خواهيم كرد».

جمع بين روايات
1- اصل برپايي مجالس در اين آيات منع شده، بلكه از اعمال منافي قضا و قدر الهي جلوگيري مي نمايد. بلكه احاديثي وجود دارد كه به نوحه سرايي تشويق نموده است. امام صادق (عليه السلام) مي فرمايند: «پاداش دادن به كساني كه مجالس روضه براي ميت برپا مي كنند اشكال ندارد» و نيز امام علي (عليه السلام) فرمودند: «بستگان ميت را به سخنان نيك دستور دهيد.» يعني نياح در صورتي كه همراه سخنان حق باشد مانعي ندارد.
2- در برخي روايات، جلوگيري نياحه توسط پيامبر (صلوات الله عليه) بيان شده در پاسخ بايد گفت: نياحه يعني گريه همراه با شيون در عصر جاهليت، نياحه براي بتان به صورت، وا حبلاء، واعزي، صورت مي گرفته كه پيامبر (صلوات الله عليه) از گفتن وا، در هنگام نوحه، جلوگيري فرمودند. بنابراين به وا گفتن كه از زمان جاهليت باقي مانده اشاره دارد.[5]

———————————————————————————————-

1. شيخ حر عاملي، وسايل الشيعه، ج2، ص 915.
2. همان .
3. همان .
4. سوره بقره، آيه 156.
5. ر.ك: حسين رجبي، پاسخ به شبهات عزاداري، ص 100.